„Otwierasz rękę, karmisz nas do syta.”(Ps 145, 16 )

Przez trzy kolejne niedziele wsłuchiwaliśmy się w słowa Jezusa – opowiedział nam siedem kolejnych przypowieści – dotyczących królestwa Bożego, które jest dla nas przygotowane. Wraz z Jezusem rozważaliśmy, czym jest królestwo Boże i jak je zdobyć. Chociaż królestwo Boże rozpoczęło się już tu na ziemi i jest w nas, to jednak sprawa dotyczy rzeczy nadprzyrodzonych, nieziemskich, przekraczających nasze rozumowanie, planowanie, a nawet wyobrażenia. Dzisiaj Ewangelia przedstawia Jezusa w całkiem innej roli – leczy chorych, karmi głodnych.

„Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj”

17 - ta niedziela zwyła rok” A „

Podobnie jak tydzień temu i jak dwa tygodnie temu słuchamy Jezusa, który przemawia do nas z łodzi, mówiąc o królestwie Bożym. Ponieważ sprawa królestwa Bożego wykracza poza nasze ludzkie wyobrażenia, Pan Jezus posługuje się przypowieściami:

„Kto ma uszy niechaj słucha „

Podobnym zdaniem Jezus skończył swoją Ewangelię tydzień temu. Czyżby niektórzy z nas nie mieliby uszu? Chodzi tu o uszy które ma dusza. W odróżnieniu od ciała „uszy duszy" w danej chwili, albo się ma, albo nie ma. Jan Paweł II określa to mianem: „naszej dyspozycji wewnętrznej”, którą w danej chwili się ma, albo nie.

15 – ta niedziela zwykła rok „A”

Pan Jezus widząc wielkie tłumy jakie zebrały się koło Niego, wszedł do łodzi i zaczął ich nauczać. Często posługiwał się przypowieściami, to znaczy - zapomocą konkretnych obrazów zaczerpniętych z codziennego życia, przedstawiał trudne sprawy naszej wiary dotyczące królestwa Bożego.

Opowiadając p r z y p o w i e ś c i   o   s i e w c y   Pan Jezus przekonuje słuchaczy, jak ważnym pokarmem dla wzrostu naszej wiary jest   s ł o w o  B o ż e . Ze stołu słowa Bożego może się karmić każdy bez względu na stan sumienia, co jest bardzo istotne dla ludzi żyjących w grzechu; w ten sposób – dzięki miłosierdziu Bożemu – każdy w jakimś stopniu może uczestniczyć w Bożym życiu.

14 NIEDZIELA ZWYKŁA ROK „ A „

Uwielbiająca modlitwa SYNA   do OJCA w DUCHU radosnego uniesienia. „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi..” Św. Łukasz, który również w swojej Ewangelii umieścił powyższą modlitwę Jezusa zaznacza, że została ona odmówiona w chwili, kiedy „ Jezus rozradował się w Duchu Świętym…” (Łk 10, 21). Wyjaśnia również przyczynę owej radości. Otóż wróciło 72 uczniów, których Jezus wysłał z misją głoszenia Ewangelii. Wrócili z wielką radością po dobrze spełnionej misji, bo oto nawet złe duchy były im posłuszne ( por.ŁK 10, 17 – 19). Radość uczniów udzieliła się również Jezusowi.

Drodzy Nowożeńcy, droga rodzino, goście zaproszeni!

I my dzisiaj zgromadzeni w Uroczystość Zaślubin Krzysztofa i Moniki, mamy swoją Kanę Galilejską.

- są gospodarze tego wesela      

- są zaproszeni goście

- jest obecna Matka Najświętsza ( Matki Bożej Różańcowej, dzisiaj przypada święto Niepokalanego Serca NMP)